Malowidła te, stanowiące obecnie w skali Śląska rzadkość, pokrywają całość pól sklepiennych i żeber, tworząc spójny program ideowy. Przecięcia żeber opatrzono motywami czterolistnych i trójlistnych koniczyn, symbolizujących odpowiednio Czterech Ewangelistów oraz Trójcę Świętą. Ikonografia ta znakomicie podkreśla symboliczne znaczenie sklepienia średniowiecznej świątyni chrześcijańskiej jako odpowiadającej sferze niebiańskiej, w tym przypadku konkretnie rajskiemu ogrodowi. Odkrycie i konserwacja w pierwszej kolejności przedmiotowych malowideł, a następnie polichromii ukrytych pod tynkiem na ścianach kościoła, przywróci polskiej kulturze spójnie zachowany zabytek ogromnej wartości, a jego poznanie wniesie istotny wkład w rozwój badań nad naszą sztuką średniowieczną
